Het klopt dat de naam van het IVD in de oorlogtijd van Juli 1944 - Juni 1945 goed en bekende de Rode Kruis dat in het hele gebouw helemaal onder het bezet van het vluchtelingen, Studenten van Seminarie, Broeders van uit plaatselijk vooral de enige Duitsers soldaten die ze hun erg zijn vermoeid van het lange gevechten en kwamen ze wel stiekum op het instituut binnen, bidden ze erg veel vaak om ze hun ouders mogen terug weerzien. Zeer bijzonder van dr directeur mgr v Overbeek van zijn groot liefde werk voor het goede en kwade mensen die ze op het instituut zijn verwelkomd. Wel zeer goed was afgrlopen dat er niemand zijn gedood of gewond door de aanraking van de grnaten, bommenwerpers vliegtuigen over het instituut, en ook het vliegende bommen V1 alles goed hebben beschermd door de Aartsengel H Michael het beeld boven op de top van het instituut.
Maar een ding was zeer jammer dat onder het bezet van de Duisters dat ze op het instituut kwamen binnen en grepen ze een Ex Jodin Oud Leerling die met de trucks wagen nasr de Concentratiekamp in Buchewald werd overgebracht en daar zij onmiddelijk werd vergast.
Het valt een zwaar beproeving op het instituut dat werden ons opgeroepen naar de kapel met de Rozenkrans bidden. De directeur J v Overberk had geprobeerd om ze op het instituut te houden dan zeide hij nam hem inplasts van ze. Maar de Duitsers accepterrt het niet, toen ik 13 jaar oud was op het instituut kreeg ik pijnelijk gevoel dat van Mhr v Lierop ons hedft verteld. Nu van mojn hoge leeftijd vergeet het nooit.
Het voornaamste dat het instituut was goed gereed en blijft voor de dove leerlingen trouw moge terugkeren op het instituut dat ze al 13 maanden lang zijn thuis gebleven. Zoals Jan Krizer schreef dat een mooie en historie verhaal dus bewaart het verhaal in nog vele jaren toe. bedankt aan Br Beatus en Martin van Greinsven en Leo v Leeuwen dat ze het verhalen hebben geschreven.
Rene' van der Veen.

1940-1945 Tweede Wereldoorlog
Vijf delen gelezen over spannende en angstige avonturen op IvD en omgeving. Logisch dat alle bewoners op IvD 5 bange jaren daar hadden gezeten Zweten, bidden en verlangen naar vrede. Uit verhalen kan ik wel zeggen dat de naam Instituut voor Doven daar niet geldig was maar wel zeer bekende naam: RODE KRUIS. Want daar liepen en lagen vijf jaar lang vreemde mensen: gewonde soldaten (maakt niks uit waar ze vandaar kwamen), kinderen van foute ouders (leden van NSB), enkele dorpelingen uit het dorp, leerlingen van Beekvliet, enz. Soms las ik daar dat de vijand vooral de laatste maanden in 1945 gingen bidden. Ze vonden kennelijk dat de oorlog te lang duurde en ze wilden absoluut vrede en ook wilden ze graag naar huis. De kapel bij jongens- en meisjesafdeling werd vaak gebruikt om te bidden en zelfs de duitsers mochten daar zitten als ze wilden. De directeur van IvD trad als neutrale man en hiervoor had ik voor hem respect. Een ding kan ik wel zeggen: ze mochten God erg dankbaar zijn dat er geen doden bij IvD vielen. Wel hier en daar behoorlijk schade zoals bij de ramen achter IvD.
Bedankt voor mooie en historische verhalen.

Jan Keizer